در پی حمله به انگلستان

423سال پیش ، در روز 8 اوت سال 1588 میلادی ناوگان دریایی شکست ناپذیر اسپانیا که برای تصرف انگلستان اعزام شده بود در مقابل بندر گراویلنس بر اثر آتش توپخانه ها و عملیات ایذایی انگلستان در هم شکسته شد.

اعزام ناوگان نیروی دریایی اسپانیا برای تصرف خاک انگلستان دلایل متعددی  داشت.
رنسانس ، ظهور مذهب پروتستان که منجر به درگیری های مذهبی در اروپا شد ، کشف قاره جدید آمریکا و غارت منابع عظیم آن توسط اسپانیایی ها ، باعث شد تا سایر کشورهای بزرگ اروپا مانند فرانسه و انگلستان نیروی دریایی خود را تقویت کرده وناوگان های خود را برای کشف سرزمین های جدید عازم اقیانوس ها کنند.
در سال 1558 میلادی الیزابت تودور دختر آن بولین دومین همسر هنری هشتم پس از درگذشت پدرش ملکه انگلستان شد.
در حالی که خواهر ناتنی اش ماری که حاصل ازدواج اول هنری هشتم با کاترین آراگون بود و با پادشاه اسپانیا فیلیپ دوم ازدواج کرده بود ، باید ملکه انگلستان می شد.
از سوی دیگر کاتولیک های انگلیسی که پس از برقراری مذهب پروتستان در این کشور ، به شدت تحت فشار قرار گرفته بودند ، ماری استوارت ملکه کاتولیک اسکاتلند را وارث حقیقی تاج و تخت انگلستان می دانستند ، اما الیزابت اول دستور زندانی کردن ماری استوارت را داد و در سال 1587 میلادی فرمان قتل وی را صادر کرد.
قتل ماری استوارت یکی از عواملی بود که باعث شدفیلیپ دوم پادشاه کاتولیک اسپانیا تصمیم حمله به انگلستان را اتخاذ کند.
با این حال حمله وی به انگلستان تنها به دلیل اختلافات مذهبی نبود.

از سال های پیش ، با قدرت یافتن نیروی دریایی انگلستان ، کشتی های انگلیسی و کورسرهای (دزدان دریایی دولتی) انگلیسی مانند فرانسیس دریک بی وقفه به کشتی های اسپانیایی که مملو از گنجینه های متصرفات اسپانیا در قاره آمریکا بودند ، در اقیانوس اطلس حمله می کردند.

همچنین در منطقه هلند و فلاندر که در تصرف اسپانیا بود ، فیلیپ دوم دائما با شورش های هلندی ها مواجه بود و الیزابت اول از شورشیان هلندی حمایت می کرد.در سال 1585 میلادی ، فرانسیس دریک با کشتی های خود به جزیره اسپانیایی سن دومینگو در دریای کاراییب حمله کرد و این جزیره و سپس شهر کارتاژن در ونزوئلا را غارت نمود.

در راه بازگشت ، در سال 1587 میلادی ، دریک ، بندر کادیس واقع در سواحل آندلس اسپانیا را به آتش کشید و حتی تعدادی از کشتی های جنگی اسپانیا را نابود کرد.وی در بازگشت ، توسط الیزابت درجه آدمیرال نیروی دریایی انگلیس را دریافت نمود.

به این ترتیب کاسه صبر فیلیپ دوم لبریز شد و او تصمیم گرفت بزرگترین عملیات نظامی آن دوران را علیه انگلستان انجام دهد.

نیروی دریایی اسپانیا که به «آرمادا» موسوم بود یک ناوگان باشکوه از کشتی های جنگی بود.
این ناوگان از 130 کشتی جنگی تشکیل شده بود و از یک نیروی نظامی قدرتمند شامل 30000 ملوان و سرباز ، توپخانه قوی ، تجهیزات لازم برای محاصره شهرها ، بیمارستان نظامی و غیره برخوردار بود.
این ناوگان عظیم تحت فرماندهی دوک مدینا سیدونیا عازم انگلستان شد تا خاک انگلستان راتصرف کرده و شهر لندن را اشغال نماید.
دوک مدینا سیدونیا یک فرمانده ارتش زمینی بود وتجربه دریانوردی نداشت ، اما در پی درگذشت سانتاکروز آدمیرال نیروی دریایی اسپانیا به فرمان فیلیپ دوم جانشین وی شد.

در مقابل نیروی دریایی قدرتمند جنگی اسپانیا ، پادشاهی انگلستان دارای یک نیروی دریایی شامل کشتی های جنگی ملکه و کشتی های بازرگانی بود که توسط صاحبان آنها برای مقابله با تهدید اسپانیا به نیروی دریایی اهدا شده بودند.

نیروی دریایی اسپانیا و نیروی دریایی انگلیس قبل از این که ناوگان اسپانیا به دریای مانش برسد ، چهار بار با یکدیگردرگیر شدند اما هیچ یک از این درگیری ها تعیین کننده نبودند.
تا این که نیروی دریایی اسپانیا دربندر کاله واقع در شمال فرانسه لنگر می اندازد.فاصله بندر کاله تا نزدیکترین بندر انگلیسی فقط 36 کیلومتر بود.در جریان شب 7 تا 8 اوت سال 1588 میلادی ، انگلیسی ها با قایق های مملو ازمواد منفجره و مواد آتش زا با استفاده از تاریکی شب کشتی های اسپانیایی را در بندرکاله موردحمله قرار دادند.این حمله ناگهانی وحشت و بی نظمی فراوانی را در ناوگان جنگی اسپانیا ایجاد کرد.ناخداهای اسپانیایی برای فرار از شعله های آتش دستور دادند زنجیرهای لنگرها را قطع کنند.ناوگان اسپانیا در جریان شب پراکنده شد.هنگام بامداد دوک مدینا سیدونیا دوباره ناوگان خود را جمع آوری کرد.
این آغاز ماجرا بود که در سواحل بندر گراولینس انگلیس رخ داد و درگیری نهایی با انگلستان آغاز شد.در جریان ساعت ها ، توپخانه های ساحلی انگلیسی ها ، ناوگان اسپانیا را زیر آتش گرفتند ، بی آن که کشتی های جنگی اسپانیا بتوانند در مواضع مناسبی برای پاسخ به آتش توپخانه انگلیسی ها مستقر شوند.بسیاری از کشتی های ناوگان اسپانیا به شدت آسیب دیده وغرق شدند.

سپس از بداقبالی اسپانیایی ها باد شدیدی از جنوب وزیدن گرفت و کشتی های اسپانیایی را به جهت شمال راند.دوک مدینا سیدونیا تصمیم گرفت بقیه کشتی های خود را نجات داده و به اسپانیا بازگردد.تنها مسیر ممکن برای بازگشت دور زدن اسکاتلند و ایرلند برای بازگشت به اسپانیا بود اما اوضاع جوی و دریا نیز با اسپانیایی ها همراه نبودند ، ده ها کشتی اسپانیایی درسواحل ایرلند به صخره ها برخورد کردند و سرنشینان آنها توسط ایرلندی ها قتل عام شدند.تعداداندکی از کشتی های ناوگان آرمادا و افراد آن توانستند به اسپانیا بازگردند.
به این ترتیب در روز 8 اوت سال 1588 میلادی ناوگان دریایی شکست ناپذیراسپانیا در مقابل بندر گراولینس انگلیس درهم شکسته شد.
اگر باد و اوضاع جوی به کمک انگلیسی ها نمی آمدند ، این ناوگان هنوز آن قدرت را داشت که به خاک انگلستان حمله کند ، زیرا مهمات انگلیسی ها به اتمام رسیده بود و آنها توان دفاع نداشتند ، اما بادهای مخالف ناوگان اسپانیا را به سوی شمال راندند ، در غیر این صورت شاید جریان تاریخ تغییر می یافت.

در جنگ ملازگرد رخ داد

940سال پیش در روز 19 اوت سال 1071 میلادی لشکر امپراتور بیزانس توسط سپاهیان آلب ارسلان ، پادشاه سلجوقی در ملازگرد در نزدیکی دریاچه وان در ارمنستان درهم شکسته شد و دیوژینوس ، امپراتور بیزانس به اسارت آلب ارسلان ، پادشاه سلجوقی درآمد.

الکساندر دوبچک طرفدار یک «سوسیالیسم با چهره بشردوستانه» بود.با شروع اصلاحات دوبچک «بهار پراگ» آغاز شد.  در ماه آوریل دوبچک سانسور را لغو کرد ، رییس پلیس چکسلواکی را دستگیر کرد و به شهروندان این کشور کمونیستی اجازه مسافرت به خارج را داد.

بسیاری از مردم چکسلواکی از این شرایط تازه شادمان بودند بی آن که مراقب اقدامات تحریک آمیز پیمان ورشو باشند.
تحولات چکسلواکی از نظر لئونید برژنف دیکتاتور اتحاد شوروی غیرقابل پذیرش بود زیرا این خطر وجود داشت که سایر کشورهای پشت پرده آهنین به چکسلواکی تاسی کرده و خود را از تسلط شوروی نجات دهند.
بنابراین برژنف به نیروهای پیمان ورشو که چکسلواکی نیز عضو این پیمان بود دستور اشغال این کشور را داد.
مهاجمان از 5 کشور شوروی ، لهستان ، بلغارستان ، آلمان شرقی و مجارستان از زمین و هوا به چکسلواکی یورش برده و در کمتر از 24 ساعت خاک این کشور و پراگ پایتخت را اشغال کردند.

مردم غیرمسلح در مقابل تانک ها کاری از دست شان ساخته نبود و الکساندر دوبچک و سایر مقامات به سرعت دستگیر شده و افراد دیگری به مقام آنها منصوب شدند. در عین حال هزاران نفر از مردم چکسلواکی نیز دستگیر و روانه اردوگاه های کار اجباری در اتحاد شوروی شدند. «بهار پراگ» و رویای یک «سوسیالیسم با چهره بشری» تحت رهبری مسکو ناگهان پایان یافت.
به این ترتیب ، در روز 21 اوت سال 1968 میلادی نیروهای پیمان ورشو سراسر چکسلواکی و شهر پراگ را تصرف کردند.
با حمله نیروهای کمونیست پیمان ورشو به دستور لئونید برژنف به چکسلواکی بهار کوتاه مدت پراگ پایان گرفت و خزان آن آغاز شد.چک ها و اسلواک ها ناگزیر شدند 20 سال دیگر انتظار بکشند تا بتوانند برای همیشه از یوغ کمونیست نجات یافته و به آزادی دست یابند.

196 سال پیش در روز 18 ژوئن سال 1815 میلادی ، قوای نظامی فرانسه به فرماندهی ناپلئون بناپارت امپراتور فرانسه از قوای نظامی مشترک انگلستان و پروس به فرماندهی ژنرال ولینگتون و مارشال بلوخر در واترلو در چند کیلومتری جنوب بروکسل شکست خورد.

ناپلئون که حدود یک سال پیش از این تاریخ پس از شکست از قوای مشترک انگلستان ، روسیه و پروس از امپراتوری فرانسه خلع شده و به جزیره الب تبعید شده بود ، از جزیره الب فرار کرده و در روز 20 مارس سال 1815 میلادی به کاخ توییلری در پاریس بازمی گردد.
لویی هجدهم از سلسله بوربون که به پادشاهی فرانسه رسیده بود با ورود ناپلئون از پاریس فرار می کند. در آن هنگام نیروهای متحد علیه ناپلئون در حال به توافق رسیدن در مورد شرایط صلح با فرانسه بودند و پس از اطلاع از بازگشت ناپلئون حکومت وی را غیرقانونی اعلام کردند.
ناپلئون با عجله یک قوای نظامی 100000 نفری از سربازان سابق خود را تشکیل می دهد و تصمیم می گیرد در بلژیک به نیروهای انگلستان و پروس قبل از این که روسها و اتریشی ها به آنها بپیوندند ، حمله کند.
ناپلئون قوای نظامی پروس به فرماندهی مارشال  بلوخر  را در لینیی منطقه ای میان شهرهای شارلو روا و نامور شکست می دهد. او به ژنرال فرانسوی گروشی دستور می دهد به تعقیب بازمانده قوای نظامی بلوخر ادامه دهد.

به این ترتیب ، در روز 18 ژوئن سال 1815 میلادی ناپلئون در واترلو شکست خورد و افسانه ناپلئون بناپارت فاتح بزرگ اروپا به پایان رسید.